Skocznia została wybudowana z inicjatywy Polskiego Związku Narciarskiego. W 1924 r. powstał prowizoryczny obiekt, natomiast trzy lata później przystąpiono do budowy dużej, konkursowej skoczni. W chwili powstania była to największa skocznia w Polsce i jedna z największych w Europie. Skocznię zaprojektował kpt. Roman Loteczko, natomiast konstrukcję drewnianą opracował inż. Jerzy Niechay. Wysokość wieży startowej wynosiła 32 m, a długość rozbiegu 100 m. Na obiekcie w 1924 i 1925, odbywały się mistrzostwa Polski w skokach narciarskich. Oba konkursy wygrał Henryk Mückenbrunn: w 1924 przed Tadeuszem Zaydelem i Andrzejem Krzeptowskim II, zaś w 1925 przed Aleksandrem Rozmusem i Szczepanem Witkowskim. Ponadto w 1929 skocznia gościła Międzynarodowy Konkurs Skoków, a w 1939 Akademickie Mistrzostwa Świata w skokach. Obiekt został zniszczony przez Niemców podczas II wojny światowej.