1861 - 1942 / Markplatz 16
Czas powstania koniec XVIII w.
Modernizacja ok. 1920 r.
Styl: neorenesansowe elementy wystroju elewacji
Przeznaczenie pierwotne: kamienica mieszczańska, w latach 1857 - 1899 w budynku mieściła się poczta.
Użytkowanie obecne: parter usługi i pomieszczenia gospodarcze, piętra mieszkania.
Historia budynku: wzniesiony pod koniec XVIII w.r. jako zajmujący dwie działki dwukondygnacyjny budynek z dwoma otworami wejściowymi i stromym dachem o ustawieniu kalenicowym względem placu. Z tego czasu zachowane są piwnice i częściowo parter oficyny, gruntownie przebudowany po 1860 r. wg proj. Thiemanna i w 1888 wg proj. E. Krebsa (nadbudowa oficyny i budynku głównego, schody, układ wnętrz, elewacje), częściowa przebudowa wnętrz ok. 1920 r., remont elewacji (ze zniszczeniem wcześniejszego wystroju) ok. 1970r.
Budynek stanowi zamknięcie od strony wsch. płn. pierzei pl. Odrodzenia, zlokalizowany w narożniku z ul. Browarną, wzdłuż której ciągnie się oficyna, oddzielona od sąsiedniego budynku miedzuchem. Front od płd.
Murowany z kamienia i cegły, tynkowany. Założony na planie litery L - składa się z prostokątnego budynku głównego (od strony pl. Odrodzenia) i oficyny na wydłużonym prostokącie z zaokrąglonym narożnikiem płn.- wsch. Od ul. Browarnej, trzytraktowy, oficyna jednotraktowa, trzykondygnacyjny z półpiętrem strychowym, częściowo podpiwniczony. Bryła zwarta, dach płaski papowy.
Opis wnętrz:
Budynek główny:
Piwnice: - dwa pomieszczenia w części zach. traktu frontowego i środkowego, przykryte kamiennymi kolebkami ustawionymi pod kątem prostym.
Parter: trakt frontowy zajęty na usługi oraz sień położoną asymetrycznie (wejście w 2 osi od zach.), w sieni wewnętrzne drzwi z przełomu XIX i XX w. W trakcie środkowym w części zach. klatka schodowa. W tylnym trakcie przechód na podwórze, obok tylna izba sklepiona kolebką z lunetami z k. XVIII w., dostępna z przechodu otworem drzwiowym zamkniętym łękiem odcinkowym. Pozostałe pomieszczenia parteru wykorzystane na usługi, podzielone wtórnymi ściankami. Stropy płaskie.
Klatka schodowa: na rzucie prostokąta, zabiegowa, schody drewniane z toczoną drewnianą balustradą z ok. 1870 r., oświetlone płaskim świetlikiem. Do piwnicy schody zabiegowe kamienne.
Piętra: przebudowane, z wtórnymi podziałami. Stropy płaskie. Zachowały się fragmentarycznie przeszklone kolorowym szkłem ścianki działowe w środkowym trakcie. Na II kond. w trakcie tylnym skośne przejście do oficyny.
Oficyna: przypuszczalnie pierwotnie parterowa, nadbudowana z ujednoliceniem elewacji ok. 1870 r. niepodpiwniczona. Parter sklepiony kolebką z lunetami z k. XVIII w. Sień przejazdowa w części płn. przykryta drewnianym stropem, częściowo zabudowana prowizorycznymi komórkami, w sieni bruk. Piętra dostępne z klatki schodowej umieszczonej wtórnie w płn.- wsch. narożniku sieni oraz ze skośnego korytarzyka łączącego hol budynku głównego z oficyną. Na III kond. i strych prowadzi zabiegowa klatka schodowa rozpoczynająca się przy skośnym korytarzyku. Strych oświetlony małymi okienkami w ściance kolankowej. Więźba dachowa z ok. 1870 r.
Elewacje:
Elewacje trzykondygnacyjne, frontowa pięcioosiowa, boczna (wsch.) budynku głównego pięcioosiowa, wsch. oficyny siedmioosiowa, tylna (płn.) trzyosiowa, zach. oficyny nieuporządkowana. Wystrój posiadają wyłącznie elewacje frontowa i wsch.. Tynkowany cokół jedynie na elewacjach wsch. - wyższy na oficynie. W budynku głównym płaskie gzymsy podokienne, gzyms wieńczący wsparty na kostkowych konsolach. Identyczny gzyms w elewacji tylnej. Oficyna zwieńczona skromnym gzymsem przechodzącym na zaokrąglony narożnik płn.-wsch. Dach nad elewacją tylną oficyny wsparty na wystających krokwiach. Otwory okienne w elewacji frontowej i wsch. II i III kond. w prostych opaskach wgłębionych w tynku, w parterze w oficynie w prostych kamiennych opaskach, przejazd zamknięty łękiem półpełnym również w kamiennej opasce. W elewacji frontowej otwór wejściowy do sieni, zamknięty łękiem odcinkowym, stolarka nowa z zachowanym nadświetlem z k. XIX w. Stolarka okien cztero i sześciopolowa, w płd. trzech osiach oficyny dekorowana, z k. XIX w. Elewacje pokryte grubym tynkiem, na nim na elewacji frontowej między oknami II i III kond. fryz rodzaj pseudograffiti z ok. 1970 r.

Kamienica czynszowa, obecnie dom mieszkalny znajdujący się w strefie ochrony konserwatorskiej, bez wpisu do rejestru.