Skałka Patelnia (wraz ze wzgórzem Grabowiec, na którego zachodnich zboczach się wznosi) w czasach pogańskich uważana była za miejsce święte. Na przełomie XIX i XX w. skałki uznawano za pomnik przyrody, natomiast w latach 90. XX w. rozpowszechniono informację, jakoby na szczycie Patelni znajdował się czakram ziemi, cudowne miejsce dające moc, regenerujące siły i witalność. Moc tę można było podobno czerpać dotknąwszy żeliwnego pręta osadzonego w skale. Tymczasem jest to zwykłe oznaczenie punktu wysokościowego.
Najłatwiej dostać się tu od strony Domu Wypoczynkowego „Lubuszanin” lub z Rozdroża pod Grabowcem, albo też nieznakowaną ścieżką od kaplicy św. Anny.