Jesteś niezalogowany
NOWE KONTO

Polski Deutsch

      Zapomniałem hasło/login


ä ß ö ü ą ę ś ć ł ń ó ż ź
Nie znaleziono żadnego obiektu
opcje zaawansowane
Wyczyść

 
 
 
 
Łaźnia główna
1
 
Dyrekcja KWB Turów
6
 
Mosty do transportu popiołów przez Nysę Łużycką
26
 
Zwałowisko zewnętrzne KWB Turów (nieczynne)
13
 
 
 
 
  ID: 546148

Kopalnia Węgla Brunatnego TURÓW

Aktiengesellschaft Sächsische Werke Herkules, Braunkohlenwerk Herkules, Kopalnia Turoszów



Budowa
1904, 1962-
 
Historia wydobycia węgla brunatnego w Worku Turoszowskim

Po znalezieniu węgla brunatnego w różnych miejscowościach w pobliżu Żytawy (Zittau) w połowie XVIII wieku, w 1779 r. rada tego miasta zleciła sztygarowi Mehnerowi z górniczego Freiberga poszukiwanie węgla w okolicach Sieniawki i Olbersdorf koło Zittau. W następnym roku rolnik Weichenhain z Zatonia otworzył zakład wydobycia węgla. 26 maja 1800 r. w pobliżu Turoszowa znaleziono żyłę węgla brunatnego o grubości sześciu łokci. W 1802 r. dziedzic ...
Historia wydobycia węgla brunatnego w Worku Turoszowskim

Po znalezieniu węgla brunatnego w różnych miejscowościach w pobliżu Żytawy (Zittau) w połowie XVIII wieku, w 1779 r. rada tego miasta zleciła sztygarowi Mehnerowi z górniczego Freiberga poszukiwanie węgla w okolicach Sieniawki i Olbersdorf koło Zittau. W następnym roku rolnik Weichenhain z Zatonia otworzył zakład wydobycia węgla. 26 maja 1800 r. w pobliżu Turoszowa znaleziono żyłę węgla brunatnego o grubości sześciu łokci. W 1802 r. dziedzic majątku Rybarzowic - Johann Georg von Einsiedel uruchomił podziemną kopalnię węgla brunatnego w pobliżu Opolna. W 1830 r. w okolicach Zittau działało już sześć kopalni węgla brunatnego, w tym trzy kopalnie hrabiego von Einsiedel koło nieistniejącego Gościszowa, Opolna i Turoszowa oraz kopalnie hrabiego Clam-Gallas koło Zatonia. Początkowo węgiel brunatny był używany tylko jako nawóz, a jako paliwo stosowano go dopiero od połowy XIX wieku. W drugiej połowie XIX w. w Kotlinie Żytawskiej powstało wiele małych kopalni węgla brunatnego, głównie na ziemiach rolników, którzy odwadniali szyby węglowe na swojej ziemi. Jednak do 1870 r. duża część "dołów rolniczych" już zniknęła. W przeciwwadze dla gwarectwa Łużyc Dolnych - 27 lutego 1899 r. 21 górnołużyckich kopalni węgla połączyło się w związek Verein für bergbauliche Interessen der Braunkohlenwerke im Berginspektionsbezirk Dresden. Członkami związku, który istniał do lat 30. XX wieku, byli m.in.: zakłady węgla brunatnego Burghardt, Josef Weichenhain k. Zatonia, Reinhold Friedrich, Kober, Krusche, Pfeiffer, Seifert & Rolle, Robert Scholze, EE Scholze i Bührdel k. Bogatyni, EG Heidrich, O. Heidrich, Max A. Posselt, Carl G. Posselt i Julius G. Posselt w Turoszowie, Gute Hoffnung w nieistniejącym Pasterniku oraz Państwowy Zarząd Górnictwa w Hirschfelde.

W 1904 roku właściciel ziemski Ernst Heidrich z Turoszowa później włączył swoje kopalnie do nowego gwarectwa "Herkules". W 1907 r. gwarectwo przekształcono w spółkę akcyjną. Po zakupie koparki nadkładowej nastąpiło przejście z górnictwa podziemnego do górnictwa odkrywkowego. W 1907 "Herkules AG" nabył większe złoża w Hirschfelde, Zatoniu i Turoszowie, w tym kopalnie węgla brunatnego Weichenhainsche w Hirschfelde. W Hirschfelde powstała też fabryka brykietu. 1 stycznia 1917 r. państwo saskie przejęło spółkę, znacjonalizowało pod nazwą Państwowe Zakłady Węgla Brunatnego Hirschfelde (Staatliches Braunkohlenwerk Hirschfelde). Wraz z założeniem w 1923 r. spółki akcyjnej Sächsische Werke (ASW) kopalnia węgla brunatnego w Hirschfelde i elektrownia Hirschfelde (zbudowana w 1911 r.) weszły w jej skład. Po zakończeniu II wojny światowej kopalnia odkrywkowa została oddzielona od elektrowni nową granicą na Nysie Łużyckiej - kopalnia „w Trzcińcu nad Nysą” przez pierwsze dwa lata była administrowana przez okupacyjne wojska radzieckie. Pracowała tutaj załoga niemiecka i nieliczni Polacy. Pierwsze rozmowy o możliwości przekazania Państwu Polskiemu odkrywki węgla brunatnego w Hirschfelde prowadzono we wrześniu 1946 roku. Zdecydowano wówczas, że do czasu ustabilizowania się warunków na terenie powiatu zgorzeleckiego oraz zorganizowania w Rychwałdzie (tak nazywała się Bogatynia w latach 1945-1947) polskiej administracji państwowej złoże będą eksploatowali dotychczasowi fachowcy. 1 października 1946 roku pierwsza grupa polskiej ludności cywilnej przybyła do kopalni, pierwotnie zwanej „Graniczna”. Ta kopalnia pod nazwą „Turów” przeszła na własność Państwa Polskiego orzeczeniem Nr 3 Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 18 czerwca 1947 roku (formalne przekazanie 16 sierpnia). Od tamtej pory zaczynają się polskie dzieje kopalni. 300 niemieckich górników zostało zwolnionych do końca 1947 r. i zastąpionych przez polski personel. Później, po wymianie załogi, pozostali jeszcze tylko łącznicy-specjaliści, zwłaszcza w zakresie jakości i pomiarów węgla, bo inny urobek kierowany był do elektrowni, a inny do brykietowni. Negocjacje sowiecko-polskiej komisji umożliwiły dalsze eksploatowanie wyrobiska przez stronę niemiecką pod sowieckim nadzorem w celu zasilania elektrowni Hirschfelde, Węgiel z kopalni w Turoszowe dostarczany był do elektrowni Hirschfelde pociągami ciągniętymi przez elektrowozy - przekraczającymi graniczną Nysę na wysokim moście. Przy moście istniała Graniczna Placówka Kontrolna Turoszów - pododdział Łużyckiej Brygady WOP. dostawy do elektrowni Hirschfelde były nieregularne, tak że szef radzieckiej administracji wojskowej ds. górnictwa i hutnictwa we wrześniu 1947 r. nakazał zaopatrywać elektrownię Hirschfelde w węgiel surowy z Kopalni Turoszów i w zamian nakazał dostawy energii elektrycznej z Hirschfelde do Polski. W latach 50. powszechne były narzekania zarządu elektrowni na jakość węgla wysyłanego z kopalni. Podnoszono wówczas wątpliwy sens dalszego funkcjonowania elektrowni Hirschfelde w takich warunkach i że w zasadzie ograniczenia finansowe i techniczne wstrzymywały decyzję o zamknięciu elektrowni. Wskazywano również (raporty CIA CIA-RDP80-00810A005600180008-6 z 8.02.1955 r.) że raczej niemożliwa jest budowa elektrowni po polskiej stronie, gdyż Turoszów był już podpięty pod zasilanie z Górnego Śląska, a mała ilość mieszkańców w regionie stawia taką inwestycję jako wątpliwą. Natomiast miała już wówczas istnieć fabryka brykietu w Turoszowie.

Tymczasem od lat 50. rozwijano koncepcję budowy własnej kopalni i elektrowni. W połowie 1955 roku powołana przez ówczesne Ministerstwo Energetyki komisja lokalizacyjna, wytypowała pod budowę elektrowni teren w pobliżu istniejącej kopalni odkrywkowej węgla brunatnego w Turoszowie. Badania polskich geologów ustaliły wielkość zasobów złoża na 1120 mln ton, z czego zasoby nadające się do eksploatacji określono na 900 mln ton. Założenia i projekt wstępny budowy elektrowni o początkowej mocy 1200 MW przygotował warszawski „Energoprojekt”. W pracach projektowych początkowo rozważano zastosowanie bloków energetycznych o mocy 150 MW, jednak później zdecydowano się na bloki 200–megawatowe z jednym kotłem o wydajności 650 t/h każdy. 1 stycznia 1958 roku utworzono przedsiębiorstwo inwestycyjne „Kopalnia i elektrownia Turów w budowie”, przekształcone rok później w „Kombinat Paliwowo–Energetyczny Turów” (w budowie), a w 1961 roku w Kombinat Górniczo–Energetyczny Turów w budowie”. Generalnym wykonawcą zostało Dolnośląskie Przedsiębiorstwo Budowy Elektrowni i Przemysłu, zaś na przełomie lat 50. i 60. budowa elektrowni była największą inwestycją energetyczną tego typu w Europie. Pierwsza grupa pracowników tej przyszłej wielkiej budowy zjechała do Bogatyni 18 stycznia 1958 roku. W szczytowym okresie budowy pracowało tam około 10 000 osób. Na wielką skalę rozpoczęły się prace przygotowawcze i budowlane, przede wszystkim budowa 30 km odcinka nowoczesnej drogi (w tym 2 mosty i 3 wiadukty) ze Zgorzelca do Bogatyni przez Działoszyn i budowa toru kolejowego do Bogatyni. Równolegle trwały prace przygotowawcze do budowy odkrywki „Turów II” i elektrowni. 31 października 1962 roku zakończono wszystkie prace i przekazano blok nr 2 do eksploatacji. Oddanie pierwszego bloku nowo wybudowanej Elektrowni Turów towarzyszyła znaczna rozbudowa kopalni odkrywkowej z postępującymi rozbiórkami wsi - Rybarzowic, Biedrzychowic, Gościszowic oraz Zatonia, Turoszowa, Strzegomic, Wigancic - pod ogromne zwałowisko nakładu.

W związku z wydarzeniami politycznymi 1980 roku w Polsce nastąpiły przerwy w dostawach węgla do NRD i odmówiono zakupu popiołu z niemieckiej elektrowni. Węgiel był transportowany do Elektrowni Turów od 1981 roku taśmociągami. W 1982 roku całkowicie wstrzymano dostawy surowego węgla brunatnego do niemieckiej elektrowni w Hirschfelde.

Na początku lat 90. rozpoczęto program modernizacyjny przedsiębiorstwa, który uwzględniał m.in. budowę nowych maszyn podstawowych. W krótkim czasie Kopalnia Turów stała się nowoczesnym zakładem, wciąż się rozwijającym i dbającym o ekologię. W roku 2001 skreślono Kopalnię Turów z „listy 80” najbardziej uciążliwych zakładów dla środowiska. Od 7 kwietnia 2000 roku w wyniku komercjalizacji Przedsiębiorstwa Państwowego Kopalnia Turów stała się jednoosobową spółką Skarbu Państwa. W marcu 2006 r. Rząd Rzeczypospolitej Polskiej przyjął Program dla elektroenergetyki. Jednym z celów programu jest konsolidacja firm sektora elektroenergetycznego, w tym wykreowanie podmiotu o znacznej sile, zdolnego do realizacji kluczowych inwestycji na obszarze kraju oraz do aktywnego włączenia się w działalność na europejskim rynku energii. Podmiotem tym jest Polska Grupa Energetyczna. W dniu 1 września 2010 roku nastąpiło połączenie 13 spółek Grupy Kapitałowej PGE. Skonsolidowana spółka nosi nazwę PGE Górnictwo i Energetyka Konwencjonalna Spółka Akcyjna i jest jednym z sześciu obszarów biznesowych wchodzących w skład Grupy Kapitałowej PGE Polskiej Grupy Energetycznej S.A. W związku z tym PGE Kopalnia Węgla Brunatnego Turów Spółka Akcyjna straciła osobowość prawną i stała się jednym z oddziałów skonsolidowanej spółki PGE Górnictwo i Energetyka Konwencjonalna S.A. Obecnie PGE Górnictwo i Energetyka Konwencjonalna Spółka Akcyjna – Oddział Kopalnia Węgla Brunatnego Turów, bo tak brzmi oficjalna nazwa kopalni, to doskonale zorganizowany i zarządzany, nowoczesny zakład, dysponujący wykwalifikowaną kadrą techniczną oraz doświadczoną załogą.

W kopalni Turów złoże węgla brunatnego eksploatowane jest w sposób przemysłowy metodą odkrywkową. Roczne wydobycie to ok. 12 mln ton węgla. Rocznie zdejmowane jest 30 mln m szesc. nadkładu. Powierzchnia odkrywki wynosi 2400 ha. Węgiel brunatny jako paliwo podstawowe, dostarczany jest przenośnikami taśmowymi do elektrowni Turów.

(moose - różne źródła, w tym kwbturow.pgegiek.pl )
Pokaż więcej Pokaż mniej
 

  • Data: 1905-1920
    komentarze: 0
    Budynki należące do infrastruktury kopalni, sekcja odwodnienia.
  • Data: 1905-1920
    komentarze: 0
    Budynki należące do infrastruktury kopalni, sekcja odwodnienia.
  • Data: 1905-1920
    komentarze: 0
    Budynki należące do infrastruktury kopalni, sekcja odwodnienia.
  • Data: 1910-1920
    komentarze: 0
    Kopalnia, wyrobisko. W tle Elektrownia Hirschfelde jeszcze przed ...
  • Data: 1910-1920
    komentarze: 0
    Dawna kopalnia węgla brunatnego.
  • Data: 1910-1920
    komentarze: 0
    Na pierwszym planie rozrastająca się kopalnia, dalej jeszcze nie ...
  • Data: 1910-1930
    komentarze: 0
    Dawna kopalnia węgla brunatnego.
  • Data: 1910-1930
    komentarze: 0
    Dawna kopalnia węgla brunatnego.
  • Data: 1910-1930
    komentarze: 0
    Dawna kopalnia węgla brunatnego.
  • Data: 1910-1930
    komentarze: 0
    Dawna kopalnia węgla brunatnego.
  • Data: 1910-1930
    komentarze: 0
    Dawna kopalnia węgla brunatnego.
  • Data: 1910-1930
    komentarze: 0
    Dawna kopalnia węgla brunatnego.
  • Data: 1919
    komentarze: 0
    Na pierwszym planie kopalnia, a dalej mosty do transportu popiołów ...
  • Data: 1920-1930
    komentarze: 0
    Kopalnia odkrywkowa w Bogatyni, sortownia.
  • Data: 1920-1930
    komentarze: 0
    Dawna kopalnia, wyrobisko.
  • Data: 1920-1930
    komentarze: 0
    Kopalnia, wyrobisko.
  • Data: 1920-1940
    komentarze: 0
    Na pierwszym planie zalane dawne wyrobisko kopalni. Po lewej Turoszów, ...
  • Data: 1921
    komentarze: 0
    Dawna kopalnia.
  • Data: 1923
    komentarze: 0
    Przed uregulowaniem koryto Nysy bardzo meandrowało. Widać to dobrze ...
  • Data: 1924-08-04
    komentarze: 0
    Wyrobisko.
  • Data: 1924-10-07
    komentarze: 0
    Dawna kopalnia.
  • Data: 1924-10-07
    komentarze: 0
    Dawna kopalnia.
  • Data: 1924-10-07
    komentarze: 0
    Dawna kopalnia.
  • Data: 1924-10-07
    komentarze: 0
    Dawna kopalnia.
  • Data: 1924-10-07
    komentarze: 0
    Dawna kopalnia.
  • Data: 1924-10-08
    komentarze: 0
    Dawna kopalnia.
  • Data: 1924-10-29
    komentarze: 0
    Dawna kopalnia.
  • Data: 1924-12-09
    komentarze: 0
    Dawna kopalnia.
  • Data: 1924-12-11
    komentarze: 0
    Dawna kopalnia.
  • Data: 1924-12-15
    komentarze: 0
    Dawna kopalnia.
  • Data: 1925-01-09
    komentarze: 0
    Dawna kopalnia.
  • Data: 1925-01-13
    komentarze: 0
    Dawna kopalnia zbliża się do Turoszowa.
  • Data: 1925-01-13
    komentarze: 0
    Dawna kopalnia.
  • Data: 1925-06-23
    komentarze: 0
    Dawna kopalnia.
  • Data: 1925-1935
    komentarze: 0
    Dawna kopalnia.
  • Data: 1925-1935
    komentarze: 0
    Kopalnia i Elektrownia Hirschfelde.
  • Data: 1925-1940
    komentarze: 0
    Dawna kopalnia. W tle Elektrownia Hirschfelde.
  • Data: 1925-1940
    komentarze: 0
    Dawna kopalnia węgla brunatnego.
  • Data: 1925-1940
    komentarze: 0
    Turoszów, widok na północ, w stronę kopalni. W tle kominy elektrowni ...
  • Data: 1925-1945
    komentarze: 0
    Dawna kopalnia. W oddali świeżo wybudowane osiedla Zatonie - Kolonia.

Kopalnia Węgla Brunatnego TURÓW na innych fotografiach
  • 2016
  • 2018
  • 2022
  • 2022
  • 2022
  • 1930 - 1940
  • 1930 - 1945